Саят Медеуов - Жаным ау менің жағаға таққан тұмарсың

Өзіңді аңсап өтеді көктем, өтер күз
Аңсаумен өткен өмірге мынау не етерміз
Көрсем деп шіркін іздеген мәңгі бір-бірін
Көк аспандағы ай менен күндей екенбіз

Жаным-ау менің жағаға таққан тұмарсың
Жалғанда жалғыз, жабығып жүрген шығарсың
Ұнарсың талай бір көрген жанға ұнарсың
Өмірде бірақ өзіме ғана сыңарсың